Do czasu pojawienia się głośników IP systemy wizyjne miały w zasadzie dwie funkcje. Pierwsza, umożliwienie pracownikom ochrony zdalnej obserwacji terenu i podjęcie decyzji, czy należy wyruszać z interwencją. Druga, nagrywanie obrazu. Dzięki głośnikom IP ochrona może od razu interweniować. Czasami bowiem wystarczy stanowcze polecenie, by wandal odstąpił od czynu, a złodziej odłożył rzeczy na półkę.
Jan T. Grusznic, a&s Polska

Głośniki IP okazały się nieocenionym narzędziem służącym bezpieczeństwu. Mogą odtwarzać nagrane komunikaty, ale posłużą też operatorowi, aby zareagować na bieżąco na to, co widzi dzięki systemom wizyjnym. W efekcie ułatwiają zapobieganie niepożądanym incydentom i kradzieżom. Doświadczenie firm świadczących usługi ochrony dowodzi, że w połowie przypadków komunikat z głośnika odstraszył intruza lub złodzieja.

Zastosowanie systemów audio może różnić się w zależności od przyjętych rozwiązań, poziomu integracji z innymi urządzeniami lub platformami oraz procedur. Pełna automatyzacja zakłada, że konkretne, zdefiniowane wcześniej zdarzenie (np. wykrycie ruchu w kamerze, aktywacja czujki ruchu, naruszenie bariery itp.) spowoduje odtworzenie komunikatu. Komunikaty głosowe na żywo zakładają zestawienie aktywnego połączenia audio między głośnikiem IP a urządzeniem (np. stacja wywoławcza IP albo telefon VoIP po protokole SIP) lub oprogramowaniem (np. VMS za pomocą ONVIF audio backchannel), dzięki temu operator może użyć głośnika.

Głośniki IP są idealnym dodatkiem do systemów dozoru wizyjnego, a ochrona obwodowa jest ważnym, ale nie jedynym przykładem ich zastosowania. Dzięki nim można np. szybko informować duże grupy osób o grożącym im niebezpieczeństwie. Możliwe jest też automatyczne odtworzenie wiadomości dźwiękowej w sytuacji awaryjnej (np. informującej o wycieku niebezpiecznej substancji).

Więcej niż głośnik

Określenie „głośniki IP” nie do końca oddaje prawdziwy charakter tych urządzeń. W istocie każdy taki głośnik jest zaawansowanym urządzeniem audio z wbudowanym wzmacniaczem, cyfrowym procesorem sygnału i zasilanym przez PoE. Ponieważ są to urządzenia sieciowe, możliwe jest zdalne sterowanie nimi, a co za tym idzie zarządzanie plikami audio, ustawianie priorytetów komunikatów i harmonogramów oraz monitorowanie stanu urządzeń. Niektóre mają funkcję automatycznego testu. Są też takie, które umożliwiają tworzenie stref audio. W tym ostatnim przypadku jeden z głośników staje się dla pozostałych „serwerem”, umożliwiając zsynchronizowane emitowanie komunikatów i odtwarzanie muzyki. Podział systemu na strefy umożliwia dostosowanie głośności do różnych typów komunikatów (np. alarmowy głośniejszy) oddzielnie dla każdej strefy. Zmiany w konfiguracji strefy wprowadzane są bez konieczności instalacji nowego okablowania oraz fizycznej obecności obsługi.

W przypadku dźwięku sieciowego sygnał jest przesyłany cyfrowo, bez konwersji sygnału analogowego na cyfrowy i odwrotnie. Dlatego sygnał pozostaje silny bez względu na to, jak długie są kable, a dźwięk wydobywający się z głośnika jest wyraźny.
W głośnikach IP na ogół nie chodzi o szeroki zakres częstotliwości czy uzyskanie dźwięku stereo. Dla celów bezpieczeństwa maksymalizuje się głośność tego zakresu częstotliwości, w przypadku którego ludzka mowa jest najbardziej zrozumiała: od ok. 85 Hz (najniższa dla mężczyzny) do ok. 8 kHz (dla kobiety). Nawet, gdy głośnik IP jest używany do odtwarzania muzyki w tle, natężenie dźwięku jest dość niskie. Głośniki sieciowe są wyposażone w funkcje cyfrowego przetwarzania sygnału zapewniające optymalizację częstotliwości (dzięki czemu każde urządzenie ma taką samą charakterystykę, bez konieczności ręcznego dostrajania lub konfigurowania), kompensację głośności (przy niskim poziomie dźwięku niektóre częstotliwości są mniej słyszalne dla ludzkiego ucha – kompensacja wzmacnia te częstotliwości, aby komunikaty, mimo muzyki w tle były zrozumiałe) i kontrolę zakresu dynamiki (wygładza poziomy), aby zapewnić wysoką jakość dźwięku w niemal każdym środowisku.

Nie zawsze im głośniej, tym lepiej

Głośniki różnią się między sobą formą, ciśnieniem akustycznym, czułością, charakterystyką częstotliwości czy możliwościami montażu. Niektóre ich typy będą bardziej odpowiednie do nadawania komunikatów w hałaśliwym otoczeniu, a inne lepiej się sprawdzą w małych przestrzeniach.

Głośnik tubowy ma wysoki poziom ciśnienia akustycznego (>110 dB) i maksymalizuje głośność tych częstotliwości, na które ludzkie ucho jest najbardziej wrażliwe. Oznacza to, że wiadomość może być przekazywana tak wyraźnie, jak to tylko możliwe. Ze względu na swój kształt głośnik kieruje cały dźwięk w jednym kierunku, co dodatkowo zwiększa ciśnienie akustyczne. Głośnik tubowy może być używany w pomieszczeniach z wysokim poziomem tła akustycznego, takich jak magazyny i fabryki, lub w instalacjach zewnętrznych.

Głośniki zabudowane (w obudowie) oraz sufitowe zapewniają średni poziom ciśnienia akustycznego (<100 dB) i powinny być stosowane w cichszych miejscach, takich jak szpitale, szkoły, sklepy detaliczne lub budynki biurowe. Z uwagi na szeroki zakres częstotliwości lepiej nadają się do odtwarzania muzyki od głośników tubowych.
Poza oczywistą różnicą między sieciowymi a analogowymi systemami audio wynikającymi ze sposobu komunikacji nie istnieją inne znaczące. Do głównych zalet wynikających z wykorzystania komunikacji przez IP należą elastyczność i skalowalność: swoboda łączenia i możliwość optymalizacji lub rozbudowy systemu do dowolnego rozmiaru.

Tu znajdziesz przykłady głośników tubowego i w obudowie.

Przeczytaj inne artykuły tego autora:
Kamery termowizyjne – o czym warto wiedzieć
Mogłoby być lepiej
Współczesne hotele: pełen komfort i dyskretna ochrona
Taktyka i technika w ochronie obwodowej