Jak przeciwdziałać zagrożeniom w przestrzeni publicznej

Zapewnienie bezpieczeństwa w przestrzeniach publicznych stało się obecnie jednym z kluczowych wyzwań dla instytucji publicznych, samorządów, a także firm technologicznych. W świecie, w którym technologia rozwija się w błyskawicznym tempie, rodzi się pytanie – czy możemy ją skutecznie wykorzystać, by zwiększyć nasze bezpieczeństwo? Na ten temat rozmawiamy z Arturem Hejdyszem, prezesem firmy C&C Partners.

W ostatnich miesiącach coraz częściej docierają do nas doniesienia o zagrożeniach w miejscach publicznych – szkołach, uczelniach, szpitalach czy urzędach. Czy możemy realnie zapobiegać takim sytuacjom dzięki nowoczesnym technologiom?

Tak, zdecydowanie. Dzisiejsze systemy zabezpieczeń dają nam ogromne możliwości, które, jeśli są odpowiednio wdrożone, mogą zarówno zapobiegać incydentom, jak i minimalizować ich skutki. Problemem w Polsce nie jest brak dostępnych rozwiązań, tylko zbyt wolne wdrażanie dobrych praktyk powszechnie stosowanych w innych krajach. Zagrożenia, z którymi się mierzymy, jak przemoc na kampusach, ataki na infrastrukturę krytyczną czy działania sabotażowe, funkcjonują od dawna także w innych częściach świata. Tam często są one objęte regulacjami, np. unijnymi dyrektywami, które określają minimalne standardy zabezpieczeń. W Polsce niestety zbyt rzadko po nie sięgamy.

Dlaczego tak się dzieje? Brakuje świadomości, wiedzy, czy może środków?

Wszystkiego po trochu. Ale największym problemem jest brak systemowego podejścia. Tymczasem jedną z naszych przewag, jako firmy technologicznej z europejskim rodowodem, jest to, że możemy bezpiecznie wymieniać się doświadczeniami z partnerami z innych krajów. Widzimy, że przeciwdziałanie zagrożeniom staje się dziś motorem postępu technologicznego. Dobrym przykładem są systemy VMS, czyli systemy zarządzania materiałem wizyjnym, które dzięki analityce i algorytmom AI potrafią wykrywać podejrzane zachowania: pojawienie się broni, pozostawiony bagaż, wejście do niedozwolonej strefy. To nie są już futurystyczne wizje, to standard w wielu wdrożeniach, również w Polsce.

Czyli system wyposażony w najnowszą technologię nie tylko „widzi”, ale i „rozumie”?

Dokładnie. Dzisiejsze systemy uczą się na bazie danych i kontekstu. Sztuczna inteligencja w systemach zabezpieczeń to już nie przyszłość – to teraźniejszość. I to nie tylko w obszarze telewizji dozorowej. Coraz powszechniej stosuje się inteligentne systemy interkomowe, wyposażone w funkcje komunikacji wielojęzycznej oraz algorytmy automatycznego udzielania pomocy. Takie systemy nie tylko umożliwiają wezwanie wsparcia, ale też są projektowane tak, by każdy, bez względu na bariery, mógł z nich skorzystać. I co ważne: mamy takie wdrożenia już w Polsce. I znamy przypadki, kiedy takie technologie zapobiegły tragedii.

To brzmi bardzo obiecująco. Ale czy polskie instytucje są gotowe na takie rozwiązania?

Coraz bardziej. Widzimy wzrost świadomości i coraz więcej przetargów, w których nie chodzi już tylko o monitoring wizyjny, ale o kompleksowe zarządzanie bezpieczeństwem. Bo dziś nie chodzi tylko o analizę post factum, ale o aktywne zarządzanie sytuacją kryzysową. Zwłaszcza w sytuacjach, takich jak zagrożenia terrorystyczne, gdzie wbrew powszechnemu przekonaniu ewakuacja nie zawsze jest najlepszym rozwiązaniem. Dlatego tak ważna staje się możliwość dynamicznego przekazywania wytycznych za pomocą systemów komunikacji głosowej. Na „Zachodzie” funkcjonują w tym zakresie odpowiednie normy, my również musimy zacząć je stosować.

Z tego wynika, że kluczem jest nie tylko technologia, ale też procedury.

Zdecydowanie. Technologia jest narzędziem – ale musi być częścią większej całości: przemyślanego systemu, który łączy ludzi, sprzęt, oprogramowanie i procedury. Tylko wtedy możemy mówić o realnym bezpieczeństwie. I tylko wtedy technologie mogą spełniać swoją rolę. Nie tylko jako środek reakcji, ale jako aktywny element prewencji. •