Cyberzagrożenia wobec infrastruktury krytycznej

Obiekty infrastruktury krytycznej są narażone na ataki hakerskie w takim samym stopniu, jak wszystkie inne. Różnicę stanowią skutki udanego ataku, które w tym przypadku będą miały bardzo poważne konsekwencje. Nie ma znaczenia, w jaki sposób dokonano ataku.

Ostatnio coraz więcej mówi się o cyberatakach. I to dobrze, gdyż każdy incydent to lekcja, którą należy wykorzystać jako impuls do wprowadzenia zmian. Mam nadzieję, że tym razem uwaga zostanie skupiona na bezpieczeństwie automatyki przemysłowej, czyli środowiska OT. Uważam, że jest to obszar, w którym dokonują się ogromne zmiany techniczne, dające wspaniałe możliwości.

Jednocześnie mamy do czynienia z często nieuświadomionymi deficytami w obrębie bezpieczeństwa. Coraz większa jest jednak świadomość problemów oraz wola poprawy stanu rzeczy. Dobrym początkiem jest identyfikacja istotnych zasobów, które powinny być chronione. Środowisko OT jest moim zdaniem doskonałym przykładem przenikania się zagrożeń, gdzie granica pomiędzy światem cyfrowym a realnym jest bardzo trudna do zidentyfikowania. Znamy przykłady z Ukrainy, gdzie dokonywano włamań fizycznych do obiektów energetycznych po to, aby zamienić urządzenia na sprzęt odpowiednio zmanipulowany, który miał posłużyć do cyberataków.

Zapewnienie bezpieczeństwa to złożony proces, który niezbyt łatwo poddaje się definicjom. Tworzenie podziałów i współzależności to ta przysłowiowa para, która idzie w gwizdek. Potencjalny atakujący nie zastanawia się nad naszym podejściem do bezpieczeństwa. Skupia się szukaniu najsłabszego punktu i bezwzględnie go wykorzystuje. Jeśli będzie to słabość w systemie cyberbezpieczeństwa, to tak się z pewnością stanie. Nie zapominajmy jednak o mniej wyrafinowanych zagrożeniach, które są równie możliwe i skuteczne, jak choćby ostatnie tajemnicze pożary.